[PRZEDPREMIEROWO] Maybe someday - Colleen Hoover

29.4.15

Do książki powstał specjalny soundtrack, który perfekcyjnie oddaje jej ducha. Utworów najlepiej słuchać w takiej kolejności, w jakiej pojawiają się w książce. Wybrałam dla Was jednak piosenkę ze środka listy o tym samym tytule, co powieść. Maybe someday to doskonały przedsmak tego, co na Was czeka. Posłuchajcie! 



Długo zastanawiałam się, w jaki sposób oddać wszystkie emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania. Jak przedstawić tę gamę wrażeń, które autorka pozostawiła przed czytelnikiem. I stwierdziłam, że nie potrafię. Nie potrafię w kilku słowach wytłumaczyć, jak piękna i do głębi przejmująca jest ta powieść. Colleen Hoover bardzo lubi pogrywać sobie z uczuciami czytelników, to fakt niezaprzeczalny. Postaram się jednak nieco naświetlić Wam, co czeka na Was w środku. 

Główną bohaterką powieści jest Sydney, której w dniu dwudziestych drugich urodzin wali się cały świat. Dowiaduje się, że chłopak, z którym była od dwóch lat, zdradza ją z najlepszą przyjaciółką a zarazem współlokatorką. W jednej chwili pozostaje też bez dachu nad głową. Przez ostatnie dwa tygodnie dziewczyna obserwowała balkonowe próby gry na gitarze swojego sąsiada Ridge'a . Napisała nawet do jednej piosenki słowa. To właśnie u niego Sydney postanawia się zatrzymać na jakiś czas, a przy okazji pomóc przy tekstach dla jego zespołu. Ten układ nie pozostanie jednak taki prosty. Rodzące się uczucie będzie dla bohaterów prawdziwym sprawdzianem siły woli.

Autorka w Maybe someday poruszyła bardzo wiele tematów i przedstawiła całość w taki sposób, że zyskała mój szczery szacunek. Kolejny raz nie unikała trudnych kwestii i trudnych sytuacji. W książce znajdziemy między innymi problem niepełnosprawności i tego, jak wygląda życie z nią. Po raz kolejny możemy się utwierdzić w przekonaniu, że każdy ma prawo do szczęścia i nie ważne, jakie widmo nad nim wisi i tak może żyć pełnią życia. Na kartach powieści będziemy obcować z ludźmi, dla których pasja - w tym wypadku do muzyki - jest nieodłącznym elementem istnienia. Ja jestem wręcz zakochana w umiejętności bohaterów do odzwierciedlania swych przeżyć w muzyce. Sama kreacja świata przedstawionego jest świetna! W zwykłych czynnościach autorka przemyca tyle uroku, że aż ciężko to opisać. Codzienność bohaterów należy do tych, której zdecydowanie chciałabym być częścią. Mogę nawet spać na wycieraczce! 
   
Jednak to, co najbardziej uderza w strukturze książki, to potrzeba zrobienia tego, co właściwe. Konieczność wywiązywania się z obietnic i pozostania po lepszej, bardziej moralnej stronie. Walka między tym, czego się pragnie, a tym, co powinno się zrobić. I właśnie to tak bardzo zniewala czytelnika. Bowiem czujemy się rozdarci wraz z bohaterami. I przeżywamy wszystko razem z nimi. Można by pewnie powiedzieć, że Maybe someday, to romans. Ale porównywanie powieści do innych, przeciętnych pozycji z tego gatunku, byłoby olbrzymim minięciem się z prawdą. Bo Maybe sameday tak naprawdę nie można przypisać do żadnego gatunku. W każdym bowiem będzie się wybijać i w każdym będzie znaczyć o wiele więcej od swoich koleżanek po fachu. Romans oczywiście pełni tu ważną rolę. Autorka umiejętnością doskonałego posługiwania się językiem sprawiła, że nie można nie pokochać uczucia, które połączyło bohaterów.

Muszę też jeszcze raz wspomnieć o soundtracku do książki. Muzyka w powieści to bardzo ważny temat. Bez niej Maybe someday byłoby zupełnie inną pozycją. Dlatego też możliwość słuchania utworów wykonywanych przez Griffina Petersona było świetnym dopełnieniem lektury. Sama lubię łączyć muzykę z książkami, więc fakt, że Maybe someday ma własny soundtrack cieszy mnie niezmiernie!

Wiem, że wszystko to, co napisałam, nie odda klimatu i piękna tej powieści. Żadne słowa nie odzwierciedlą emocji, które towarzyszyły mi podczas lektury. Nie wiem, jak Colleen Hoover to robi, ale jej słowa docierają do najgłębszych zakamarków mojego serca i zostawiają w nim trwały ślad. Nie jestem w stanie udowodnić Wam, jak cudowna jest ta książka! Żeby się o tym przekonać, trzeba po prostu ją przeczytać! Nie ma innego wyjścia!

Moja ocena: 10/10

Colleen Hoover, Maybe someday, str. 389, Otwarte, Kraków, 2015

Za możliwość poznania Maybe someday serdecznie dziękuję Wydawnictwu Otwarte!

Read more ...

Najpierw film, potem książka

23.4.15
Sposobów, żeby zachęcić ludzi do czytania istnieje naprawdę wiele. Akcji promujących czytanie jeszcze więcej. Jedną z inicjatyw, która utrwaliła się w świadomości, jest ta mówiąca, żeby przeczytać najpierw książkę, a potem obejrzeć film. Ale czy naprawdę warto?



Z jednej strony na pewno tak. Dzięki temu mamy okazję na wykreowanie sobie własnej wizji danej opowieści przed zobaczeniem tej reżysera. Pobawić się w scenarzystów, a potem kręcić film w wyobraźni. Naszej prywatnej ekranizacji nie zobaczy milion innych fanów, dlatego możemy ją traktować jako pewną własność, do której mamy prawo tylko my. Nie będziemy też mieć przed oczami odpychającego wyglądu niektórych aktorów, który z pewnością zostanie w naszej głowie po obejrzeniu filmu. Nie wspominając o innych korzyściach płynących z samego czytania. Ale po tym, gdy już przeczytamy czekającą na ekranizację książkę, przychodzi moment, kiedy postanawiamy iść do kina. I wtedy zaczynają się schody.

"Bo przecież to nie było tak!", "Autor przedstawił to o wiele lepiej!", "Inaczej wyobrażałam sobie odtwórcę tego i tego bohatera.", "Zniszczyli książkę!" - ile razy słuchamy takich wypowiedzi i sami je wypowiadamy? Nieskończenie wiele. I wcale nie tak łatwo dopuścić do świadomości fakt, że to przecież wizja reżysera nie nasza i że ma on prawo robić z nią, co mu się żywnie podoba. Ci, którzy czytali książkę wiedzą lepiej. Z góry niemal zakładamy, że film nam się nie spodoba, bo książka jest zawsze lepsza. I chociaż faktycznie słowo pisane wywołuje zazwyczaj więcej emocji i przeżyć, to ekranizacji często nie dajemy nawet szansy. Przez to nasze uwielbienie pierwowzoru.

A co, gdyby nie upierać się na siłę przy fakcie, że trzeba czytać książkę przed filmem? Gdyby przyswoić najpierw to, co pozostawia przed nami reżyser, a potem sięgnąć po książkę? Czy nasze odczucia podczas czytania by się zmieniły? Z własnego przykładu wiem, że ani przez chwilę. Wiele ekranizacji nie przypadło mi do gustu właśnie przez to, że książka była lepsza. Prawie zawsze jednak, kiedy obejrzałam film przed książką, polubiłam ją równie bardzo, jak wizję reżysera. Pojawiają się co prawda podczas czytania jakieś filmowe naleciałości, ale pewne formy narzucane są nam już przez same trailery, więc poznając książkę tuż przed premierą filmu, niestety ich nie unikniemy. Emocje płynące z lektury pozostają zawsze takie same. Zawsze cieszy to tak samo! A nasza wyobraźnia zawsze znajdzie sobie ujście.

Czy jest więc konieczność czytania książki tuż przed filmem, a potem niszczenia sobie oglądania ekranizacji? Nie lepiej zobaczyć najpierw film, zachwycić się nim, a potem sięgnąć po książkę i również i ją polubić. Moim zdaniem zdecydowanie warto!

Dajcie znać, co o tym myślicie?

Zapraszam też serdecznie na:


Read more ...

English Matters 51/2015

19.4.15



English Matters to bardzo dobrze znany magazyn, które pomaga w nauce języka. Wszyscy świetnie wiemy, że czytanie pomaga nam na wiele sposobów. Ma się to także do ćwiczenia naszych językowych umiejętności. Jakie tematy można znaleźć w tym numerze?

Już na samym początku uwaga każdego książkoholika zostaje przykuta artykułem o Lolicie i jej autorze. Ta książka wciąż przede mną, ale autorka tekstu skutecznie uświadomiła mi, że powinnam nadrobić zaległości. Dalej pojawia się bardzo ciekawy artykuł o ludzkiej krwi. Myślę, że spodoba się nie tylko fanom biologii. Pamiętacie szał, jaki kilka lat temu powstał na punkcie wampirów? O tych stworzeniach będziecie mogli przeczytać w tekście Japanese Vampires. Tym razem jednak poznamy je nieco bardziej dzięki mangom. I dla fanów historii się coś znajdzie - Michał Mazurkiewicz przygotował artykuł o Wojnie Dwóch Róż. Bardzo przyjemny sposób przygotowania do matury, muszę przyznać. Dział Conversation Matters stawia przed nami bardzo przydatny tekst, a mianowicie rozmowę o pracę. W numerze znalazło się też coś o fenomenie ostatnich czasów, a mianowicie selfie. Naturę tego zjawiska zgłębiał Roberto Galea. Temat artykułu to London for Beginners - czyli krótki poradnik o Londynie dla osób, które chcą się do niego wybrać. Robin Das proponuje co i w jakiej kolejności zobaczyć, przedstawia miejsca, gdzie można tanio i dobrze zjeść i podpowiada, jak dobrze przeżyć wyjazd. Nie wiem, czego jeszcze by trzeba, żeby poczuć się zachęconym do podróży.

Kolejny raz powiem, że jeżeli chcecie poćwiczyć Wasze językowe umiejętności i przeczytać ciekawe artykuły, powinniście sięgnąć po English Matters. To, a także inne tematy, znajdziecie w tym numerze. Naprawdę warto sięgnąć!

Za możliwość przeczytania magazynu English Matters dziękuję Wydawnictwu Colorful Media! 

Read more ...

MIODOWY KONKURS

12.4.15
Ostatnio na blogu mogliście czytać moją recenzję Sekretnego życia pszczół Sue Monk Kidd. To kolejna książka autorki, którą się zachwycam i którą będę każdemu z czystym sercem polecać - ciepła, wypełniona nadzieją i zapachem miodu. Od Wydawnictwa Literackiego przyszły do mnie dwa egzemplarze. Dlatego też drugi powędruje do kogoś z Was.


Regulamin:

1. Organizatorką konkursu jestem ja - Kinga Pacak, autorka Między stronami oraz Wydawnictwo Literackie.
2. Konkurs trwać będzie od dziś - 12.04 do 30.04 do 23:59.
3. Aby wziąć udział należy:

  • wyrazić chęć udziału (osoby anonimowe też mogą się zgłosić, wystarczy, że podpiszą się w jakiś rozpoznawalny sposób i spełnią warunki niżej)
  • podać adres e-mail, abym mogła skontaktować się ze zwycięzcą
  • odpowiedzieć na zadanie konkursowe

Można także, choć nie jest to obowiązkowe:
  • być obserwatorem bloga Między stronami
  • wstawić w widocznym miejscu banner konkursowy podlinkowany do tego posta (znajdziecie go na dole).
  • polubić fanpage bloga czy obserwować go w inny sposób (Google+InstagramTwitter)



4. Zwycięzcę wybiorę z nadesłanych zgłoszeń.
5. Wyniki zostaną ogłoszone najpóźniej 3 dni po zakończeniu (tj. niedziela). Na adres od zwycięzcy będę czekała do 4 dni. Jeżeli nikt się nie zgłosi wybiorę nowego zwycięzcę.
6. Udział w konkursie mogą wziąć tylko osoby zamieszkałe na terenie Polski. 

Zadanie konkursowe:
Jako wielbicielka wszelkich słodyczy i osoba, dla której bez słodkiego nie ma życia, lubię nie tylko jeść, ale i patrzeć na smakołyki. Dlatego też bardzo chętnie pooglądam wszelkie kompozycje z miodem w roli głównej. Może być miodowe selfie albo zdjęcia jakichś pyszności z wykorzystaniem miodu. Przeszukajcie Internet i podeślijcie mi na adres kinga9793@gmail.com zdjęcia wybranych przez Was słodkości. Pamiętajcie tylko o linku do źródła. :)

Banner:

Czekam na Wasze zgłoszenia!

Read more ...

Sekretne życie pszczół - Sue Monk Kidd

10.4.15

I drift slowly
Out of time

And I say some things out of line
So I say nothing, I just hide

Tak śpiewa Morning Parade w utworze Born Alone. Tymi słowami i piękną melodią świetnie wprowadza nas w klimat Sekretnego życia pszczół i lata Karoliny Południowej z lat 60. XXw.



Lily nigdy nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Od bardzo dawna dręczyło ją poczucie winy, że przez nią zginęła jej matka. Na dodatek po tym feralnym wydarzeniu przyszło jej żyć z apodyktycznym ojcem, który nigdy ani przez moment nie okazał córce miłości. Pewnego dnia dziewczynka postanawia wyrwać się z okrutnego położenia. Razem ze swoją nianią, korzystając ze wskazówki zostawionej przez matkę, ucieka do małego miasteczka - Tiburon w Karolinie Północnej. Tam pozna, co znaczy rodzinne ciepło, spotka miłość i zakocha się w zawodzie pszczelarki.

Jakiś czas temu zachwycałam się Czarnymi skrzydłami tej autorki - książcą o niewolnictwie, uprzedzeniach i walce o siebie. Nie powinna zatem nikogo dziwić moja wielka ochota, aby zapoznać z kolejnym dziełem pisarki wydawanym w Polsce. Sekretne życie pszczół, choć w podobnym klimacie i z podobnymi odniesieniami, jest książką zdecydowanie inną. Sama tematyka nie skupia się tu na problemach segregacji rasowej, jak w Czarnych skrzydłach. I tu ten temat ma duży wydźwięk i odgrywa swoją rolę, jednak pierwsze skrzypce przekazane są innym sprawom. Autorka pisze w tej powieści o próbach odnalezienia własnego miejsca na ziemi. Pokazuje, jaki wpływ na człowieka mają wyrzuty sumienia, podkreśla rolę rodziny i opowiada o dojrzewaniu. Taka mieszanka tworzy naprawdę wciągającą powieść.

Nie można też nic zarzucić zdolnościom pisarskim autorki. Kocham jej pióro i sposób, w jaki przenosi nas do innego świata. Tym razem była to Karolina Południowa z lat 60. XX w. Miasteczko Tiburon żyło nie tylko na kartach powieści, ale i w mojej głowie, gdy o nim czytałam. Czułam zapach pasieki i wszechobecny miód. Widziałam różowy dom, gdzie mieszkały bohaterki. Wszystko kreowało się w mojej wyobraźni bardzo łatwo i w najdokładniejszych szczegółach. Z czytaniem samej historii jest podobnie, jak było z Czarnymi skrzydłami. Nie można z nią gonić i pochłonąć w kilka godzin. Takimi powieściami się po prostu delektuje i przeżywa każde wydarzenie w spokoju. Bardzo podobało mi się też zamieszczenie na początku każdego rozdziału cytatu z książek o pszczelastwie, które odzwierciedlały samą akcję, Przy okazji miałam okazję dowiedzieć się czegoś o tej dziedzinie.

Piękny w tej książce jest również fakt, że wypełniona jest nadzieją. Nadzieją na lepszą przyszłość, na to, że wszystko może się kiedyś ułożyć. Pokazuje, że choć teraz jest źle, że choć dręczą nas nasze własne demony, to nic nie jest jeszcze przesądzone i każdy z nas może znaleźć swoje szczęście. I choć przez to książka staje się momentami lekko przewidywalna, a szczęśliwe zakończenie jest z góry przesądzone, to właśnie w takiej formie staje się najdoskonalsza i właśnie z takiego obrotu wydarzeń cieszymy się najbardziej. 

Gdybym miała się do czegoś przyczepić, byłaby to kult Czarnej Madonny w łańcuchach. Zgadzam się z twierdzeniem, które pojawiło się w powieści, że każdy potrzebuje takiego Boga, z którym może się utożsamiać, jednak przeszkadzały mi formy kultu, sprawowane przez bohaterki - smarowanie figury miodem czy własne obrządki. Mogę się nawet pokusić o stwierdzenie, że momentami przypominało to sektę, którym, jako osoba wierząca, mówię stanowcze nie!

Mimo to Sekretne życie pszczół to kolejna książka autorki, którą pokochałam całym sercem. I chcę przeczytać zdecydowanie więcej jej powieści! Ważne tematy, świetne wykonanie i historia, która zostawia ślad w pamięci. O takich książkach trzeba mówić i trzeba je czytać!

Moja ocena: 8/10

Sue Monk Kidd, Sekretne życie pszczół/The Secret Life of Bees, str. 347, Kraków, 2015

Za możliwość przeczytania Sekretnego życia pszczół serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu!




Read more ...

Zapowiedzi: Kwiecień 2015

7.4.15


Autor: Emily Lockhart
Tytuł: Byliśmy łgarzami
Wydawnictwo: YA!
Data wydania: 08.04.2015








Szacowna i bogata rodzina spędza wakacje na prywatnej wyspie. Dwóch braci i ich piękna siostra zaprzyjaźniają się z charyzmatycznym rówieśnikiem o politycznych ambicjach. Łącząca ich relacja niebawem zmieni się w destrukcyjną więź. Wypadek. Tajemnica. Kłamstwo. Wielka miłość. Prawda.

Do tej książki przekonał mnie głównie tytuł - intrygujący, sugerujący tajemniczą przeszłość i pewne wyznanie. Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że się nie myliłam. Koniecznie będę musiała przeczytać tę książkę!
________________________________________________________________________________



Autor: Kimberly McCreight
Tytuł: Zrozumieć Amelię
Wydawnictwo: Czarna owca
Data wydania: 08.04.2015








Kate Baron, prawniczka i samotna matka, odbiera telefon ze szkoły swojej córki. Amelia – inteligentna, zdolna piętnastolatka – została przyłapana na ściąganiu.
Gdy kobieta dociera do Grace Hall, dowiaduje się, że córka nie żyje – skoczyła z dachu. Zrozpaczona matka wierzy w policyjną wersję zdarzeń aż do chwili, gdy dostaje anonimowego SMS-a: Amelia nie skoczyła.
Kate zamierza poznać prawdę – bez względu na konsekwencje. Przegląda maile córki, jej SMS-y i wpisy na Facebooku, rekonstruuje urywki życia dziewczynki i ludzi, którzy byli dla niej ważni. Odkrywa, dlaczego feralnego dnia znalazła się na dachu Grace Hall i jak naprawdę zginęła...


Po samym przeczytaniu opisu czuję dreszczyk na plecach. Według mnie książka zapowiada się bardzo dobrze, także ląduje na liście "Książek na po maturze".

_______________________________________________________________________________

 


Autor: Nina George
Tytuł: Księżyc nad Bretanią
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 22.04.2015







Nigdy nie jest za późno, by rozpocząć nowe życie.
Koniec ze mną! – oto, co myśli Marianne, rzucając się z paryskiego Pont Neuf. Lecz los chce inaczej. Uratowana kobieta trafia do szpitala, gdzie ukojeniem staje się dla niej malowidło wykonane na rustykalnym kafelku – oświetlony księżycowym blaskiem port w Bretanii z łodzią o nazwie Mariann. Chwyta się tego obrazu jak ostatniej szansy i postanawia, że skoro nie ma już swojego miejsca na ziemi, pojedzie właśnie tam, do małej wioski rybackiej. Ta pierwsza od lat samodzielnie podjęta decyzja pozwoli Marianne poczuć się znowu szczęśliwą i zakosztować życia, jakiego dotąd nie znała.

Nie czytałam jeszcze Lawendowego pokoju (zamierzam!), ale muszę przyznać, że nowa powieść autorki brzmi baaaardzo kusząco!
_____________________________________________________________________________




Autor: Samantha Shannon
Tytuł: Zakon mimów
Seria: Czas żniw #2
Wydawnictwo: SQN
Data wydania: 22.04.2015






Paige Mahoney uciekła z brutalnej kolonii karnej Szeol I, ale jeśli myślała, że to koniec jej problemów, to bardzo się pomyliła. Od teraz jest bowiem najbardziej poszukiwaną osobą w Londynie. Kiedy Sajon zwraca swoje wszystkowidzące oko w stronę Paige, mim-lordowie i mim-królowe gangów miasta zostają zaproszeni na bardzo rzadkie wydarzenie. Jaxon Hall i jego Siedem Pieczęci są gotowi na pojawienie się w samym centrum uwagi. W społeczności jasnowidzów pojawia się jednocześnie coraz więcej gorzkich oskarżeń, a za każdym rogiem czają się mroczne sekrety. Z cieni wypełzają Refaici...

Po skończeniu pierwszego tomu nie byłam w stanie pożegnać się z bohaterami, dlatego z wielkim entuzjazmem sięgnę po kolejną część.
_____________________________________________________________________________


A Wy na co czekacie w kwietniu?


Znajdziecie mnie też na:


Read more ...

Wyniki wiosennej rozdawajki!

4.4.15
Witajcie!
W tę Wielką Sobotę przychodzę do Was z wynikami wiosennej rozdawajki. Fakt, że nadeszła wiosna (choć pogoda na to nie wskazuje), jak i przedświąteczny okres bardzo chętnie umilę dzisiaj komuś  książeczką. Było 34 uczestników konkursu. Dziękuję pięknie za chętne zgłaszanie się!! Przejdźmy zatem do przyjemniejszych rzeczy. 

Tak przedstawiały się wszystkie zgłoszenia


A los wskazał, że zwycięzcą zostanie:


Patka

Gratuluję!!

Korzystając z okazji chciałabym złożyć Wam najserdeczniejsze życzenia. Zdrowych, spokojnych świąt w gronie rodziny. Smacznego święconego jajka, mokrego dyngusa, pogody ducha i wiosny w sercach, bo na dworze jej raczej nie znajdziemy. Przeżyjcie ten czas pełni radości!

Pozdrawiam!

Read more ...

Co się działo w marcu?

2.4.15


Długo zastanawiałam się nad formą moich miesięcznych podsumowań. Więcej o powodach możecie znaleźć w tym poście. Nigdy nie umieszczałam w podsumowaniach jakichś wielkich statystyk, bo czytanie nie na tym ma polegać! Nie chcę jednak rezygnować z tych comiesięcznych notek, bo lubię zamknąć pewien okres. Dlatego postanowiłam odejść od psioczenia na wynik, a zamiast tego przedstawić Wam w nieco rozszerzonej wersji to, jak wyglądał mój poprzedni miesiąc.


Co u mnie? Ogólnie mówiąc, przygotowania maturalne. Historia, polski, angielski, matma i tak w kółko. Gdyby mi się znudził jeden przedmiot, zawsze mogę sięgnąć po drugi, prawda? Fakt, że został tylko miesiąc cieszy mnie równie bardzo, co stresuje.

Co czytałam? Te oto pozycje:




3. Szewcy - Stanisław Ignacy Witkiewicz

Wiecie pewnie, że i ja jestem wielką fanką twórczości Colleen Hoover. Dlatego lektura Szukając Kopciuszka była kolejnym, bardzo przyjemnym spotkaniem z piórem tej autorki. Kolejne dwie przeczytane przeze mnie książki, to szkolne lektury. Procesu się bardzo obawiałam, a niepotrzebnie, bo okazał się świetną książką! Z Szewcami trochę gorzej. Szczerze mówiąc, to gdyby nie opracowanie, nie wiedziałabym nawet, co przeczytałam. Cóż, Witkiewicz to bardzo zakręcony gość był, także nic dziwnego, że przeniosło się to też na jego dzieło.

Co na blogu? Były oczywiście zapowiedzi. Wiele fajnych książek ukazało się w tym miesiącu, także po maturze będę miała co nadrabiać. Mogliście także przeczytać moją opinię o Mistrzu i Małgorzacie, czyli lekturze, w której jestem bez pamięci zakochana! Najlepsza książka, którą musiałam przeczytać do szkoły!! Postanowiłam także zorganizować rozdawajkę z okazji nadejścia wiosny, choć obecna pogoda wcale nie wskazuje na to, że ta pora roku już nadeszła. Dziękuję za chętny udział! Wyniki niebawem. Pojawiły się także moje przemyślenia na temat czytania oraz opinia o niezwykle genialnym serialu.

Wiadomości i linki marca: 

Tak wyglądał mój marzec. Jak tam Wasz?


Znajdziecie mnie też na:



Read more ...