Salla Simukka to fińska pisarka i tłumaczka, która stworzyła przyciągającą uwagę trylogię o Lumikki Andersson. Z fińską literaturą mam niestety mało wspólnego, ale w tej serii odnalazłam zdecydowanie coś, co skłoniło mnie do bliższego zapoznania się z nią. No bo przecież połączenie baśni i grozy to wybór dla mnie idealny.
W książce poznajemy licealistkę - Lumikki Andersson. Dziewczyna ułożyła sobie życie na nowo po pewnym traumatycznym wydarzeniu. Wybrała liceum daleko od domu, zamieszkała sama i nauczyła się, jak być niewidzialną. Wszystko zdawało się być dobrze. Do czasu. Pewnego ranka w ciemni sali fotograficznej Lumikki znajduje pobrudzone krwią pieniądze. Sprawa wydaje się tak bardzo tajemnicza, że dziewczyna porzuca wszystkie swoje postanowienia o niewtrącaniu się i coraz bardziej wplątuje się w tajemnicze przedsięwzięcie.
Czerwone jak krew to kolejna książka, którą bardzo trudno mi ocenić. Zapowiadała się świetnie, na Lubimy Czytać też miała bardzo wysokie oceny, ale gdy zaczęłam ją czytać, za nic nie mogłam się wciągnąć. Denerwowała mnie Lumikki z całym jej zdystansowaniem do wszystkiego i umiejętnościami dedukcji imitującymi Sherlocka Holmesa. Nie mogłam wciągnąć się w całą tę zagadkę, która wydała mi się okropnie banalna i aż za prosta. Potem jednak coś zaskoczyło. Uświadomiłam sobie, że liczne wstawki o przeszłości Lumikki mnie interesują i naprawdę jestem ciekawa, co jej się przytrafiło, że wywołało aż taką traumę. Obstawiałam liczne wyjścia, ale takiego nie przewidziałam, dzięki czemu autorka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie na koniec. W między czasie uświadomiłam sobie też, że choć rozwiązanie zagadki średnio mnie interesuje, to poczynania bohaterów już tak. Może nie czytało się o nich z wypiekami na twarzy i bijącym sercem, ale na pewno z pewną przyjemnością, jak i też oczekiwaniem na dalszy ciąg. Nie mogę też narzekać na język autorki. Swoją prostotą i chwytliwością świetnie wpasował się do treści lektury. Czego chcieć więcej?
Tym też sposobem doszłam do wniosku, że mimo początkowych zgrzytów z Czerwone jak krew spędziłam bardzo miło czas. Co więcej, zakończenie czytałam już z najwyższym zaangażowaniem, czego na początku mi brakowało. Z pewnością książki nie będę zaliczać do tych naprawdę genialnych, które zmieniły moje życie. Na pewno znajdzie się ona jednak na liście tych, które umiliły mi czas i pozwoliły na przyjemne spędzenie kilku godzin.
Moja ocena: 6/10
Salla Simukka, Czerwone jak krew/Punainen kuin veri, str. 250, GW Foksa/YA!, Warszawa, 2014
Za możliwość przeczytania Czerwone jak krew dziękuję Wydawnictwu YA!
