Wyspa z mgły i kamienia - Magdalena Kawka

26.9.13


Autor: Magdalena Kawka
Tytuł: Wyspa z mgły i kamienia
Wydawnictwo: MG
Liczba stron: 285
Moja ocena: 7/10, 4+/6







,,Wyspa z mgły i kamienia" to książka, która jakimś magicznym sposobem przyciągała mnie do siebie. Jej autorkę - Magdalenę Kawkę - możemy znać z takich książek, jak ,,Alicja w krainie konieczności" czy ,,Rzeka zimna". Ja spotykam się z jej twórczością po raz pierwszy i choć muszę przyznać, że oczekiwałam od książki czegoś innego, to jednak się nie zawiodłam.

Poznajemy tutaj ponad pięćdziesięcioletnią Julię. Kobieta całe swoje życie dbała o innych, żyła według planu i starała się wszystko wykonywać jak najlepiej. Wychowała samotnie córki, pracowała w szpitalu, jako anestezjolog i mierzyła się z trudami codzienności. Kiedy jej partner odszedł, uświadomiła sobie, że dotychczasowe życie nie daje jej już radości. Postanawia więc coś zmienić, zacząć walczyć i zmienić sposób patrzenia na świat. Trafia na Kretę, gdzie oprócz spokoju doświadczy także niespodziewanych wrażeń.

Na pierwszy rzut oka można by sądzić, że książka będzie jedną z tych kobiecych, o zmienianiu życia z powodu odejścia partnera. Sama trochę się tego obawiałam, ale okazało się, że moje obawy były bezpodstawne. Na początku doświadczamy co prawda tego schematu, jednak potem autorka daje nam całą masę innych wątków, niż tylko zrozpaczona samotna kobieta. Prawdę mówiąc tej rozpaczy w ogóle nie było. Była natomiast archeologia, temat jak dla mnie bardzo ciekawy i na pewno różniący się od innych pozycji. Mamy tu także temat drugiej wojny światowej połączony właśnie z archeologią, do tego lekki wątek kryminalny i wychodzi bardzo zjadliwa i frapująca mieszanka. Umieszczenie akcji w Grecji sprawia, że od razu robi się człowiekowi cieplej, a serca ogarnia przyjemny spokój. Pod tym względem więc książka wyróżnia się i naprawdę zachwyca. Widać pracę, jaką autorką włożyła w to wszystko. Informacje o wykopaliskach czy nawet o wojnie wymagały poznania i odpowiedniego zgromadzenia, także należą się wyrazy szacunku.

Rzeczą, która mnie drażniła było samo wykonanie. Nie mówię nic na temat języka, a po prostu formy pisania. Całość była bowiem dość ciężko przyswajalna. Czytając miałam wrażenie, że nie odbieram wszystkiego kompletnie, a jedynie doświadczam powierzchni tej historii, bez możliwości całkowitego zatopienia się w niej. Opisy były miejscami naprawdę nudne, a przez niektóre fragmenty ciężko było mi przebrnąć. Nie było jednak tak ciągle, nie bójcie się. Nie skreślajmy więc całości, z powodu kilku niepowodzeń.

Bohaterowie byli tu jak najbardziej poprawni. Główna bohaterka, mimo wieku, który przyznajmy szczerze, raczej bliski mi nie jest, była osobą, którą naprawdę dało się polubić. Nie jak ciocię, czy babcię, a po prostu kobietę, równą nam, z którą można by porozmawiać i od której można się uczyć. Nie wiem, czy podjęłabym decyzję, taką jak ona, nie wiem, czy zachowywałabym się podobnie, ale choć w innym przypadku taka sytuacja mogłaby mnie irytować, tu traktowałam ją, jako swego rodzaju doświadczenie. W ,,Wyspie z mgły i kamienia" możemy spotkać także pewnego tajemniczego archeologa i trochę mniej tajemniczego syna. Panowie wprowadzają pewną zagadkę, którą czytelnik za wszelką cenę stara się rozwiązać. Dodaje to książce profesjonalizmu i nie pozostawia jej w kanonach kobiecych czytadeł, a sprawia, że idzie ona znacznie dalej. Bez obaw, przystojniaczka też nie zabraknie...

,,Wyspa z mgły i kamienia" to bardzo przyjemna powieść, która ma w sobie więcej, niż możemy się po niej spodziewać. Choć nie jest w stu procentach taka, jakbym chciała, to jednak całość prezentuje się bardzo dobrze. Postaram się więc zapomnieć o braku większych emocji towarzyszących czytaniu, a w pamięci pozostawię bardzo dobry pomysł, widoczną pracę, sympatycznych bohaterów i to ,,coś", które książka niewątpliwie ma.

Za możliwość przeczytani dziękuję Wydawnictwu MG!

11 komentarzy:

  1. Nie znam autorki, ale książka od jakiegoś czasu ( a raczej jej pozytywne ) opinie krążą po blogsferze :-) Może kiedyś się skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Może ja też się kiedyś na nią skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Autorki nie znam, o książce słyszę pierwszy raz. Jakby to ująć... Nie przekonała mnie do siebie. Nie mam na nią jakiejś szczególnej ochoty. Może ta Grecja... Ale z drugiej strony miejsce akcji nie plusuje na tyle, aby w jakiś magiczny sposób mnie złamać. Raczej podziękuję. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Może kiedyś się skuszę, aczkolwiek na razie jednak ją sobie odpuszczę.

    OdpowiedzUsuń
  5. Hmm.. nie znam żadnej książki autorki, ale o książce już całkiem sporo czytałam. Właściwie nie jest ona w moim guście, ale coś mnie do niej ciągnie :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Rozglądam się za tą książkąod jakiegoś czasu- bardzo mi się fabuła podoba.

    OdpowiedzUsuń
  7. Koniecznie muszę przeczytać ):Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Na początku mnie ciekawiła, ale ta okładka jest strasznie odpychająca (wiem, wiem, nie ocenia się książki po okładce). Mimo to, wyrobiłam sobie juz zdanie na jej temat i chyba go nie zmienię.:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Uwielbiam tę książkę całą sobą, o czym świadczy m.in. patronat, który objął mój blog nad tą książką :). Cieszę się, że Tobie również przypadła do gustu :).

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie lubię książek, które ciężko przyswoić... A do tej jednej nie ciągnie mnie w sposób szczególny, bo nawet moi znajomi mi ją odradzali :/

    OdpowiedzUsuń
  11. Słyszałam już o tej książce, ale nie jest moim must read. Chociaż lubię zagadki i bardzo chętnie poznałabym wszelkie archeologiczne sekrety, jakie autorka dla nas przygotowała :-)

    OdpowiedzUsuń